Forumdag 2011: Bezoek militaire basis van Melsbroek

Door Tom Brackx

Donderdag 1 september was voor velen een dag om niet naar uit te kijken: de vakantie eindigde en school ging terug van start. Maar voor enkelen was één september een mooi vooruitzicht want de militaire luchthaven van Melsbroek verwachtte zes Flightlevel-leden. Melsbroek is voor de meesten onder ons verboden terrein, zelfs om te spotten is dichtbij komen al een garantie voor een bezoekje van de MP’s. Er was een mogelijkheid om een hele dag uit te trekken voor het bezoek aan de basis maar doordat velen van ons enkel in de namiddag vrij waren werd het verzamelen geblazen om 13u30 aan de ingang van ‘Brussels Military Airport’. Het adres bleek bij aankomst nogal verwarrend te zijn, want beide kanten van de Haachtsesteenweg hadden hetzelfde nummer. Na drie verschillende ingangen te hebben geprobeerd bleek de vierde de goeie te zijn. Vermits vier van de zes deelnemers in dezelfde wagen zaten waren we uiteindelijk snel verenigd. Pieter De Win die verantwoordelijk is voor de public relations op de basis van Melsbroek verwelkomde ons onder een stralende zon. Het verwonderde ons dat we geen paspoort of ander identificatiebewijs nodig hadden om binnen te gaan, de deelnemers lijst die enige dagen voordien was opgestuurd werd niet gecontroleerd en er werd zelfs nooit opgemerkt dat we één persoon misten die op het laatste moment afhaakte.

De rondleiding begon met een fantastische verrassing. De Embraer 135, CE-01 stond klaar op de apron voor vertrek. Ons koninklijk paar had namelijk een tripje gepland naar Nice. P. de Win kon het zo regelen dat we net voor de aankomst van de koning nog even snel het toestel konden bestuderen. Het vliegtuig moest nog eerst verder opgestart worden en dus gingen we nog eerst de engine shop bekijken, een tiental oude C-130 motoren stonden naast elkaar tegen de muur. De ene motor ontbrak al meer stukken dan de andere, daaruit was duidelijk af te leiden dat de motoren hun beste tijd gehad hebben. Nieuwe wisselstukken schijnen bijna onbestaande te zijn en zelfs oude wisselstukken zijn al moeilijk om op de kop te tikken. De motoren die door Allison werden gemaakt, worden van het ene vliegtuig gehaald, wat opgelapt en daarna op een andere behoevende C-130 opnieuw gemonteerd en zo zullen de C-130 nog enkele jaren verder moeten vliegen want de vervanger laat op zich wachten. Voor de 11 bestaande C-130’s werden 7 A400M’s besteld met afleveringsdatum 2013, door de vele- intussen normaal geworden- vertragingen is de levering uiteindelijk voorzien voor 2018-2020.

Na het bezoek aan het toch wat troosteloos uitziend atelier was het dan tijd om de ERJ-135 te bekijken die voor de loods nog steeds stond te wachten. Per twee konden we het toestel eens vanbinnen bekijken, inclusief de cockpit die fully ready was. Met hun 10 jaar zijn de Embraers de jongste toevoegingen aan de vloot van het Belgische leger, wat ook duidelijk merkbaar is aan de moderne glass cockpit. De ERJ stond klaar in VIP-configuratie met nagelnieuwe VIP-zetels, één steward zou de koning en de koningin van alle benodigdheden voorzien. Op het opklaptafeltje lagen de kranten al klaar en ook de drank was rijkelijk aanwezig. Een fles champagne werd koud gezet en de glazen grondig opgepoetst. Vandaag stond de CE-01 dus klaar in VIP-configuratie maar de ERJ’s kunnen ook in andere configuraties worden omgebouwd. Zo kan er een all-economy variant worden van gemaakt om een 50-tal troepen te vervoeren of een all-cargo om een lading vracht te vervoeren. Maar de meest speciale variant is de ‘MEDEVAC’: in deze configuratie kunnen een achttal gewonden worden vervoerd in intensive care. De zetels worden dan ingeruild voor bedden en aan de zijkant van de cabine wordt er allerlei apparatuur ingebouwd net zoals in een volwaardig ziekenhuis.

Na de Embraer gingen we verder naar de loods waar de C-130’s worden onderhouden. De techniekers kunnen de A-, B- en C-check van de C-130’s zelf uitvoeren, voor een D-check moeten ze echter verplaatst worden naar Sabena Technics omdat de omvang en de complexiteit van een D-check de militairen hun petje te boven gaat. Ook het onderhoud van enkele specifieke stukken in C-check wordt door mensen van Sabena technics uitgevoerd. Ook in de volgende loods bevond zich een C-130. De CH-03 werd klaar gemaakt voor een dropping van de paracommando’s. In de hold werden rode stoffen zitjes ingebouwd en speciale kabels bevestigd om de parachutisten aan vast te haken. Een tachtigtal personen kunnen zo mee, theoretisch kunnen er nog 30 personen meer mee, maar dan gaat het comfort drastisch achteruit. Na de hold was de cockpit aan de beurt. De steile trap naar boven vanaf de hoofddeur brengt ons in de cockpit. Het eerste wat opviel, was dat er toch wel erg veel plaats is. De C-130 is ontwikkeld in de jaren ’50 en in die tijd bestond de crew uit de kapitein en de first officer, een boordwerktuigkundige en een navigator. Die laatste is weggevallen en dus is de ruimte in de cockpit sterk toegenomen. Dit laatste verklaart ook waarom de cockpit er heel erg oubollig uitziet, met uitzondering dan van de digitale motorinstrumenten. De volledige cockpit is ook beschermd tegen kogels doordat de vloer en de onderste ramen volledig met kevlar zijn bedekt.

Ondanks hun leeftijd blijven het indrukwekkende machines, dat werd nog maar eens bevestigd toen een C-130 langsraasde tijdens het taxiën. Het bezoek werd beëindigd, of dat was toch het plan. Want de koning was net aangekomen voor zijn vlucht naar Nice. Na een half uurtje om de hoek te staan wachten, konden we dan uiteindelijk toch terug naar de ingang. Ik dank alle deelnemers nogmaals en hoop ik dat iedereen van het bezoek genoten heeft, tot de volgende!