Review: AF1980/AF1981 Parijs-Londen (A380)

Pieter-Jan Van de Vijver ging voor Flightlevel naar Parijs om daar de Airbus A380 van Air France uit te testen op de korte vlucht naar Londen Heathrow. Hieronder volgt zijn uitgebreid verslag.

Sinds 30 oktober 2009 mag Air France zich de trotse eigenaar noemen van het nieuwste ‘speeltje’ van de Franse vliegtuigbouwer Airbus, nl. de Airbus A380. Het toestel (registratie F-HPJA) werd ingezet op de route CDG-JFK-CDG. Air France, dat 5 A380’s op order had, kreeg zijn 2de en 3de A380 in februari en april. Om de cabin crew op te leiden, besloot Air France zijn jumbojet in te leggen tussen CDG en LHR, een unieke kans om eens met de A380 te vliegen, zo leek mij. En zo geschiedde, begin juni boekte ik mij een zeteltje op AF1980 (CDG–LHR) en AF1981 (LHR–CDG). Omdat London Heathrow een mooie luchthaven is om wat te spotten, boekte ik één overnachting in het Renaissance-hotel vlakbij baan 27R/09L. De prijs voor een retourtje London met de A380 bedroeg 103 euro.

Op zaterdag 17 juli was het dan zover. Aangezien de vlucht om 10u05 opsteeg in Parijs, liet ik mijn wekker aflopen om 3u00! Nu ja, je moet er iets voor over hebben zeker? Na een autorit van 3 uur kwamen we aan in Parijs (waarvoor dank aan Björn). Snel nog even de auto geparkeerd en dan richting T2! De check-in verliep vlot en rond 8u30 hadden we gate E53/E54 bereikt. Aangezien de jumbojet een lower en upper deck heeft, waren er 2 gates voorzien. De boarding startte on-time (9u20) en na enkele wauw-effecten vond ik mijn zeteltje.

Ondanks het feit dat we 24h op voorhand hadden ingecheckt waren alle windowseats reeds ingenomen, dus zat er niets anders op dan een zetel zonder raampje. Uiteindelijk had ik 83G, al bij al niet zo slecht. De crew was ontspannen en ze waren duidelijk in hun nopjes. We zaten amper neer of de eerste steward kwam al vragen of hij een foto mocht nemen van ons. Het vliegtuig liep langzaam vol en dat mag je ook letterlijk nemen. Ik denk dat men een loadfactor van 99% had…

Om 10u05 stonden we nog altijd aan de gate, hoewel dat eigenlijk onze departure time was. Alle passagiers waren reeds aan boord en om 10u25 werd de pushback dan toch ingezet. Wat mij onmiddellijk opviel toen de motoren werden opgestart, was dat de engine sound amper hoorbaar was. Niet echt een teleurstelling, maar toch wel verrassend… De flaps daarentegen maakten alles goed, impressive! Op het tv-schermpje voor mij kon ik, dankzij de tail camera, de taxiway volgen naar baan 27L. Met een halfuurtje vertraging kwamen we los van Franse bodem en kon de oversteek van de ‘plas’ worden ingezet.

Eens airborne maakten we een rechtse bocht en het leuke aan de Airbus is zijn flexibiliteit. Hij draait zoals een 320 – alleen heb je, volgens mij, meer het gevoel dat je echt vliegt. Als hij zijn rate of climb wat verhoogt/verlaagt, dan merk je dat meteen. Een aangenaam gevoel en ondertussen begint het harde labeur voor de cabin crew, zij moeten namelijk de 538 passagiers voorzien van een hapje en een drankje. Een race tegen de klok, zo bleek.

Ik trok er mij weinig van aan en ging maar op verkenning op het tv-schermpje dat voor mij hing. Je kan er werkelijk alles op vinden! Spelletjes, video’s, games, cruise-informatie, landingsinformatie, … Ook het Playstation-bakje ziet er verdacht goed uit  De software stond wel nog niet volledig op punt. Jense, die naast mij zat, en Tommy hun schermpjes hielden het boven de Noordzee voor bekeken, gedaan met spelen dus…

Ondertussen begonnen we de daling van onze kruishoogte (27 000 voet). De crew was nog steeds druk in de weer met alles op te ruimen. Bij het naderen van Londen werd de flexibiliteit nogmaals duidelijk. We mochten enkele holdings maken boven Londen en dat leverde enkele mooie zichten op! Uiteindelijk, na een vluchttijd van 48 minuten, kwamen we met een harde smak neer op baan 27L. We taxieden naar T4, gate 406, en de cabin crew bedankte iedereen voor het vliegen met Air France.

Aangezien dit een soort promotievlucht was, krijgt iedereen ruim de kans alle hoeken van de A380 te bezichtigen, inclusief cockpit. Tot slot kregen we ook nog een “certification de vol” en met een goed gevoel ging ik een namiddagje Londen tegemoet.

Vervolg op pagina 2 (zie hieronder)