JSF programma schrijft een mijlpaal op haar palmares

Fort Worth, Texas. ’s Werelds eerste F-35B Lightning II STOVL stealth jager wordt getest in vertical landing modus in een speciale hover pit.

Het toestel is uniek door zijn LiftFan systeem, ontwikkeld door Rolls-Royce.

Dit laat toe om verticaal op te stijgen en te landen, alhoewel in de praktijk het toestel als STOVL zal opereren en niet als VTOL om geen beperkingen te hebben qua bewapening. De originele voorwaarde voor het JSF programma was dat het toestel in STOVL mode 40.550 pond stuwkracht moest kunnen ontwikkelen.

De F-35B, het BF-1 toestel, dat op 11 juni vorig jaar de eerste keer de lucht in ging en ondertussen gezelschap heeft gekregen van BF-2, demonstreerde tijdens de tests niet minder dan 41.100 pond stuwkracht. In de januari editie van het gerenommeerde Janes International Defence Review bleek ook dat men in Groot-Brittannië vreesde dat hun F-35B’s belangrijke prestaties niet zouden kunnen leveren qua STOVL-operaties. Als men slechts tot aan de limiet kwam wat het Amerikaanse Korps Mariniers nodig had, zou men te weinig kracht hebben om genoeg wapens mee terug te nemen naar een vliegdekschip, in het geval van de Britse marineluchtmacht wordt dat waarschijnlijk het nieuwe CVF concept, de nieuwe Queen Elizabeth klasse vliegdekschepen. Het Verenigd Koninkrijk had immers gevraagd om 4080 pond bewapening als ‘bringback capability’. Dat betekent concreet twee precisiegeleide bommen, twee AIM-120 AMRAAM’s en een brandstofreserve. De oude berekeningen gaven aan dat er 175 pond te weinig stuwkracht zou zijn. Met de lichtere bringback load zoals het USMC vroeg zou dit tekort tot 360 pond stuwkracht oplopen voor de Britten. Met de stuwkracht die nu werd getoond is dit probleem helemaal van de kaart geveegd.

Ook kijkt men bij de Britse Ministry of Defense (MoD) naar het gebruik van een Shipborne Rolling Vertical Landing, om de bringback capaciteit nog te verhogen. Hierbij zou gebruik gemaakt worden van de mogelijkheid om de stuwkracht te richten, zodat het toestel 35 knopen sneller vliegt dan het schip (wanneer men een vliegsnelheid van 60 knopen aanneemt en 25 knopen van de wind die over het dek gaat door de voortbeweging van het schip). Het huidige concept bestaat eruit dat het landende toestel een hoek van 5 tot 6 graden op een glideslope zou volgen, wat bijna twee keer zoveel is als men bij een ‘gewone’ landing op een vliegdekschip zou gebruiken. In tegenstelling tot het standaard CATOBAR systeem zoals men bij de Amerikaanse supercarriers gebruikt Het SRVL systeem belast ook de aandrijving van het toestel minder. Men verwacht dat het een verhoging in de bringback capaciteit van ongeveer 2000 pond zou opbrengen.

Tijdens deze tests is het toestel verankerd aan een metalen rooster, op 4,2 meter, boven een betonnen ondergrond. Op deze manier kan de vrije vlucht gesimuleerd worden en wordt de factor van ground effect uitgeschakeld. Sensoren meten de stuwkracht en de reacties van het toestel op de input van de piloot. Ook wordt de controle over de deuren met betrekking tot het STOVL syteem gecontroleerd: de extra inlaat voor de motor, de in- en uitlaat van de Lift Fan, de ‘roll posts’ aan de zijkanten, en de deuren achteraan onder de motoruitlaat waardoor de stuwkracht van de F135 achteraan kan gericht worden.

Deze succesvolle tests zijn weer een mijlpaal in dit reusachtige programma waar ettelijke miljarden aan verbonden zijn. Alles wat nodig is voor operationeel STOVL gebruik werkt nu, en zijn de laatste essentiële stap voor STOVL tests in de lucht.

” Het niveau van prestaties dat we gemeten hebben was uitzonderlijk, ” zei J.D. McFarlan van Lockheed-Martin. ” We hadden 41.100 pond verticale stuwkracht, ten opzichte van de gevraagde 40.550 pond. Dit betekent dat we een uitstekende marge hebben en de beloofde prestaties dus kunnen leveren aan onze STOVL klanten, ” zei hij.

Deze klanten zijn het Unites States Marine Corps, de Royal Navy en de Royal Air Force, de Italiaanse marine en de Italiaanse luchtmacht.

” De belangrijkste, kritieke prestaties zoals de indruk aan de luchtinlaat, het rollen en yawen, de hoeken waarin de uitlaat moet gedraaid worden, en de respons van het toestel op de flight controls. En deze komen extreem goed overeen met onze computermodellen. Deze schitterende STOVL-prestatie geeft ons genoeg vertrouwen om over te gaan op STOVL mode in de lucht en uiteindelijk deze zomer op NAS Patuxent River, Maryland, onze allereerste verticale landing uit te voeren, ” zei Doug Pearson, van de F-35 Integrated Test Force.